Kiara in het hoge gras.

Kiara keek hem verbaast aan. Ze sprong op en keek met verdrietige ogen naar Kovu. "Ik denk dat ik moet gaan."zei ze tegen hem. Haar moeder had iets gezecht over voor het donker thuis zijn. "Zal dit dan de laatste keer zijn dat ik je zie?"vroeg ze verdrietig aan hem.

Kovu keek op en keek haar strak aan. ''ik weet het niet..'' zei hij met een zucht. Hij keek even omzich heen en daarna weer naar Kiara. ''we zullen zien'' zei hij rustig en keek haar kalm aan.

Ze knkte treurig. Ze had het gevoel dat ze hem nooit meer zou zien en de oorlog heel erg werd. Ze keek hem nog even aan en zei toen "Dag". Daarna rende ze weg. Af en toe keek ze om maar uiteindelijk verdween ze uit het gezicht.

Kovu keek haar na en snoof. ''we zullen nog wel is zien wat er hier gaat gebeuren..'' gromde hij en keek even strak naar de koningsrots. ''wacht maar af Mufasa, jullie krijgen nog last van me'' zei hij met een lichtte grom. Hij keerde toen om en rende terug naar het gebied van Zira.